خدمات شبکه-پشتیبانی شبکه-راه اندازی شبکه-مشاوره شبکه

زیرساخت یا (Infrastructure) از دسته کلماتی است که در موارد متعددی به کار گرفته شده و معانی مختلفی دارد.این کلمه اغلب برای شرح دادن مراحل نصب، آماده‌سازی خدمات و امکانات مربوط در بخش یک عملیات خاص مانند جاده‌ها، سیستم ارتباطی، خط‌های ارتباطی برق و غیره… مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اکثر لغت نامه‌ها برای واژه فوق تعریفی این چنینی آمده است.

در ادامه درباره زیر ساخت‌های شبکه صحبت می‌کنیم.

بستری پایه ای برای ایجاد یک سازمان یا سیستم
زیرساخت

خدمات شبکه تهران– خدمات پشتیبانی شبکه– خدمات اکتیو شبکه– خدمات پسیو شبکه– خدمات امنیت شبکه– خدمات راه اندازی شبکه– خدمات مشاوره شبکه
با این حساب یک شبکه کامپیوتری از بخش‌های مختلفی تشکیل می‌شود. تمامی بخش‌های تشکیل دهنده زیرساخت شبکه کامپیوتری را می شود به دو گروه تقسیم کرد:

گروه اول بخش‌هایی که به نحوی زیرساخت فیزیکی شبکه را متشکل می شوند، مانند کابل‌ شبکه، کارت‌های شبکه، روترها و‌هاب‌ها و در مجموع بخش‌هایی که سخت افزاری هستند که در قسمت اول قرار می‌گیرند.

گروه دوم بخش‌هایی است که به نحوی زیرساخت منطقی یک شبکه را متشکل می‌شوند مانند سرویس DNS، پروتکل‌های شبکه، سیستم‌های آدرس دهی IP، بخش‌های مربوط به دستیابی از راه دور و پروتکل‌های امنیتی و در مجموع قسمت‌هایی که به صورت نرم افزاری هستند در دسته دوم قرار می گیرند.

در ادامه به شرح بخش‌های مربوط به زیرساخت شبکه پرداخته می شود.

بخش‌های مربوط به زیرساخت منطقی شبکه
شناختن زیرساخت فیزیکی در شبکه به دلیل اینکه ماهیت فیزیکی دارند و سخت افزاری هستند جایگاه هر کدام از آنها به راحتی قابل انجام است. زیرساخت منطقی شبکه وابسته به بخش‌های مختلفی خواهد بود. معرفی هربخش از زیرساخت‌ها به شرح زیر خواهد بود که تک به تک به آنها خواهیم پرداخت.

پروتکل شبکه
پروتکل شبکه

این قسمت یکی از بخش‌های مهم در ایجاد زیرساخت شبکه کامپیوتری به حساب می آید. کامپیوتر‌های داخل شبکه بر اساس پروتکل‌های از پیش تعریف شده قادرخواهند بود با یکدیگر ارتباط برقرار کنند این پروتکل تشکیل شده از مجموعه ای قوانین کلی یا مجموعه‌های روتین قابل استفاده در شبکه هستند که سیستم از آن‌ها برای ارسال اطلاعات و داده‌ها بهره می برد.

مدل‌های شبکه
به جهت شناخت بهتر نحوه عملکرد پروتکل در ارائه خدمات شبکه باید بعضی از مدل‌های مرسوم شبکه که معماری کلی شبکه را تشریح می‌کنند آشنا شوید؛ مدل (OSI (Open systems Interconnection به عنوان یکی از مراجع در این زمینه قابل توجه است.

در مدل بالا از هفت لایه مختلف برای شرح فرایند‌های مربوط به ارتباطات استفاده می شود.در واقع هرکدام از لایه‌ها مسئولیت انجام فرایند خاصی را به عهده دارند و ملاک و شاخص اصلی تقسیم بندی بر پایه عملیات مربوطه ای که باید در هر لایه صورت پذیرد.

مدل OSI به عنوان یک مرجع کلی برای شناخت عملیات وابسته به ارتباطات استفاده می شود. در بخش پیاده سازی خیلی از پروتکل‌ها به صورت کامل از OSI تبعیت نمی‌کنند اما برای آغاز و آشنایی با عملکرد یک شبکه پس از ارسال اطلاعات مدل بالا تاثیر گذار خواهد بود.

ارسال و دریافت از مسیر لایه‌های مربوط در سیستم‌های فرستنده و گیرنده انجام می‌پذیرد. داده‌ها توسط یک برنامه و گاهی توسط کاربر تولید می شوند مانند یک پیام الکترونیکی. آغاز ارسال داده‌ها از لایه نرم افزار و در ادامه با حرکت به سمت پایین در هر بخش عملیات مربوطه انجام می شود و اطلاعات به بسته‌های اطلاعاتی قبلی اضافه می شوند.

مدل OSI

در آخرین بخش از لایه‌ها (لایه فیزیکی) با توجه به بستر انتقال مورد استفاده برای انتقال داده‌ها به سیگنال‌های الکتریکی، پالس‌هایی از جنس نور یا سیگنال‌های رادیویی تبدیل می شود و از مسیر کابل و یا هوا برای سیستم کامپیوتر مقصد ارسال می‌شود.

بعد از دریافت اطلاعات در کامپیوتر مقصد عملیات عکس توسط هرکدام از بخش‌های موجود در شبکه بر روی آن انجام می شود و در نهایت با رسیدن داده‌ها به لایه نرم افزار و به کمک یک برنامه استفاده از اطلاعات ارسالی توسط برنامه ی مربوط ممکن می‌شود.

شناختن ای بخش از این جهت دارای اهمیت است که در پروتکل‌های پشته ای مانند TCP/IP پروتکل‌های متعددی در لایه‌های مختلف وجود دارند و هرکدام دارای عملکرد مخصوص به خود هستند.پروتکل‌های TCP، UDP، IP از دسته پروتکل‌هایی هستند که هرکدام عملیات مربوط به خود را با توجه به لایه مشخص انجام می‌دهند.

در ادامه به معرفی اجمالی هرکدام می پردازیم. همچنین باید گفت که مدل OSI تنها مدل قابل استفاده نیست و از مدل‌های دیگری مانند DoD نیز استفاده می‎شود.

پروتکل TCI/IP
این پروتکل استاندارد حال حاظر برای شبکه‌های بزرگ است.با اینکه این پروتکل کند عمل